Imagin z Liam'em.

Zawsze byłaś szczupłą dziewczynką i jadłaś tak dużo, że ludzie dziwili się, że mieści się to w Tobie. Od 13-go roku życia zaczęłaś nabierać kobiecych kształtów. Rósł Ci brzuszek. Na początku tym się nie przejmowałaś, bo myślałaś, że to normalne. Po 3 latach zaczęło Ci to naprawdę przeszkadzać. Uważałaś, że jesteś gruba, że jesteś naprawdę otyła, chodź byłaś chuda. Każdy Ci to powtarzał, ale Ty wiedziałaś swoje. Pewnego dnia zostałaś sama w domu. Miałaś już tego dość. Wzięłaś żyletkę i uciekłaś z domu. Pobiegłaś na narkowisko. Schowałaś się, tak żeby nikt Cię nie znalazł. Zaczęłaś rozpaczliwie płakać i okaleczać się. Krew leciała ciurkiem po Twoich rękach. Telefon cały czas do Ciebie dzwonił. Wiedziałaś, że to byli rodzicie, ale nie chciał odbierać. Nagle źle się poczułaś i czułaś, że zasynasz. Straciłaś przytomność. Obudziłaś się w szpitalu. Przy Twoim łóżku siedzieli zapłakani rodzice. Kiedy zobaczyli, że  obudziłaś się. Mama zaczęła krzyczeć z rozpaczy.
Mama:[T.I], dlaczego?
Ty:Przepraszam, nie chciałam. Ale jak się tu znalazłam.
Tata: Jakiś Chłopak znalazł Cię nie przytomnoą. Wiem, że nazywa się Liam Payne. Zadzwonił na kartkę i przywieźli Cię tu. Siedzi pod salą.
 Nie miałaś za bardzo sił, ale czułaś, że jesteś szczęśliwa. Poprosiłaś rodzinę, aby wyszła. Chciałaś poznać Twojego bohatera. Chłopak gdy tylko wszedł usiadł na łóżku złapał Cię delikatnie za nogę i zaczął zadawać Ci dużo pytań. Ty nie słyszałaś ani jednego. Byłaś zapatrzona w Jego piękne oczy. W Jego śliczne usta.
Ty:Dziękuje. Dziękuje Ci za wszystko. Jesteś moim bohaterem. Kocham Cię.
Przytuliłaś Go mocno i zaczełaś płakać. Chłopak wyszeptał Ci tylko do ucha: 
-Nie rób tego więcej, proszę. Zależy mi na Tobie. 

                                                                        KOOONIEC <3 
____________________________ 
No mi się podoba. Hahaha. Nie wiem jak Wam. :D